Eksik bir şeyler var. Bir şehrin hikayesini anlatırken insanları, hayvanları ve dili kullanmazsak ne olur? “Şehir Fikri” İstanbul’un güzel ve tuhaf bir portresi.
Bir şehir tahayyül ettik ve onu inşaa ettik. Hepsi bu mu yoksa bu sadece fikri mi? Bu sokakları yürüdük, eve dönüş yolumuzu bulduk, kaybolmak kolaydı ama üzerinde grafiti olan duvarı tanıyorduk, sola döndük ve sonra sağa (defalarca), ve işte oradaydı.
Nerede olduğumuza dair bütün ipuçlarından arındırılmış bu kitap bir şehri içinde herhangi bir kişi ve dil olmadan gösteriyor. Fakat yaşama dair ibare var: bitki örtüsü ve tabii ki inşaat alanları. Kendinize soracağınız sorulardan bazıları: Burası neresi? Hangi şehir? Burası şehir bile sayılır mı?
Dikkatli bir göz ehlileştirilmemiş bir mekanda geziniyor, bağlamından kopmuş tanıdık sahneler ve nesneler, bunların hepsi sizi kandırmak için bir araya geldi, size eve dönüş yolunu unutturmak için. Burası zihnimizde yaşayan bir şehir fikri olarak İstanbul. İşte bu kadar.