The book Quite a While explores the idea of forming a new whole from the remnants of destruction by reinterpreting the emotional gesture of ripping a stack of photographs. Torn into a handful of piles by Korkmaz's partner after an exasperated exchange, the photographs are ripped from the center, allowing Korkmaz to repair the images by conjoining the halves together to create new images. The mending process speaks to the perseverance of relationships and an urge to re-contextualize frustrated memories, embracing the irreversible yet formative impacts of wounds. One of many such juxtapositions combines a plate of luscious peaches left in the couples' bedroom in Buenos Aires with a view of their kitchen in Uruguay; Korkmaz alternates the sizes according to the space occupied in her memory, allowing photographs that loomed more largely in her recollection to occupy more space speaks to the complexity of love and attachment and the mind's resilient capacity to reassemble, arrange, and mend.
TR
Quite a While fotograf kitabi, yıkımın kalıntılarından yeni bir bütün oluşturma fikrini, bir dizi fotoğrafın yırtılmasına dair duygusal bir jestin yeniden yorumlanmasıyla inceliyor. Korkmaz’ın partneriyle yaşadığı öfke dolu bir tartışma sonrası, fotoğraflar merkezlerinden yırtılarak birkaç kümeye ayrılmıştır. Korkmaz, bu parçalanmış fotoğrafları iki yarısını birleştirerek onarır ve bu süreçle yeni imgeler yaratır. Onarma eylemi, ilişkilerin direnç gücüne ve hayal kırıklığıyla yüklü anıların yeniden bağlama oturtulmasına dair bir arzuyu yansıtır; geri döndürülemez ama şekillendirici olan yaraları kabullenir. Bu tür birçok karşıtlıktan biri, Buenos Aires’te çiftin yatak odasında bırakılmış sulu şeftalilerden oluşan bir tabak ile Uruguay’daki mutfaklarının bir görüntüsünü bir araya getirir. Korkmaz, belleğinde kapladıkları alana göre fotoğrafların boyutlarını değiştirir; anılarında daha baskın yer eden görüntülere daha çok alan tanıyarak, aşk ve bağlanmanın karmaşıklığına